Płyta drogowa, tzw. trylinka

W latach 1933-1935 prowadzono zmianę nawierzchni na szosie Warszawa – Jabłonna – Serock – Pułtusk. Prace prowadziła firma „Nowodrog” z Krakowa.  Na odcinku tym stosowano różne rodzaje nawierzchni, między innymi betonową i asfaltową. Polskim wynalazkiem zastosowanym na niektórych odcinkach  tej trasy była sześcioboczna płyta drogowa – trylinka (od nazwiska wynalazcy – Władysława Trylińskiego), wyprodukowana z betonu i tłucznia bazaltowego. Płyta eksponowana w Izbie została użyta na odcinku szosy Zegrze-Serock.