Karol Tchorek

Karol Tchorek urodził się w 1904 roku, właśnie w Serocku, w biednej rodzinie, jako syn Szczepana, mechanika w tartaku. Mając niecałe 16 lat, uczestniczył w wojnie 1920 r. Po wojnie został w Warszawie, gdzie uczył się rzemiosła artystycznego. Zarabiał wówczas na życie, pracując przy wydobyciu piasku z Wisły.

W 1926 r. ukończył Warszawską Szkołę Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, a w 1938 Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. 

Jeszcze w czasie studiów brał udział w wielu konkursach, m.in. w latach 1937-1938 uczestniczył w konkursie na projekt sarkofagu Józefa Piłsudskiego. W latach 1943-1944 i 1945-1951 prowadził Salon Sztuki „Nike” w Warszawie - jeden z najbardziej znanych antykwariatów.

Przed wojną Karol Tchorek wykonał takie rzeźby, jak m.in: „Kurpianka” (1933), „Kolędnicy” i „Portret Matki” (1934), „Dziecko leżące” (1938).

Po wojnie, w 1949 roku, wygrał ogólnopolski konkurs na projekt tablic „Miejsc Straceń i Walki z Faszyzmem” upamiętniających miejsca walk i męczeństwa, powstało ich około dwustu. W powojennym okresie twórczości do jego najważniejszych prac należą m.in.: „Kobieta z dzieckiem” (1952), statuetka nagrody klubu krytyki filmowej – „Warszawska Syrenka” (1958), nagrobek Władysława Strzemińskiego* (1962), pomnik żołnierzy polskich w Perth w Wielkiej Brytanii (1970), „Warszawska Jesień” stojącą na tyłach Akademii Muzycznej w Warszawie (1975).

Zmarł 10 kwietnia 1985 r. w Warszawie.

Pracownia Karola Tchorka, wraz z historycznym wyposażeniem, archiwum i kolekcją rzeźb, znajduje się przy ul. Smolnej 36 w Warszawie. Tu w latach 1950–1985 mieściła się pracownia rzeźbiarza. W 1990 roku została wpisana do rejestru zabytków. 

Karol Tchorek jest patronem jednej z ulic w Serocku.

 

*Władysław Strzemiński – malarz, pedagog, publicysta jest bohaterem ostatniego filmu Andrzeja Wajdy – Powidoki, w postać artysty wcielił się Bogusław Linda.