Aktualności
Wydarzenia
O Serocku
Kultura
Serockie Inwestycje Samorządowe
Dla Mieszkańca
Urząd Miasta i Gminy
Oświata
Zdrowie
Pomoc społeczna
Wodociągi
Sprawy komunalne
Inwestycje gminne
Fundusze zewnętrzne
Gminę Serock przecinają dziś drogi krajowe nr 61 i 62 - dawne carskie trakty. Szosy te ten w istotny sposób wpływały i wpływają na życie mieszkańców gminy.
W średniowieczu Serock leżał na trakcie na Ruś wiodącym wzdłuż Bugu oraz na drodze z Bródna przez Nieporęt, Zegrze do Pułtuska i Szczytna. W XIX w. Rosjanie, chcąc zapewnić dobrą komunikację Królestwa Polskiego (zaboru rosyjskiego) z Cesarstwem, podjęli się korekty przebiegu traktów oraz modernizacji nawierzchni.
W latach 1820–1848 zbudowano Trakt Petersburski (dzisiejsza DK nr 61), a w latach 1832–1835 Trakt Białostocki (dzisiejsza DK nr 62). Przebieg traktów, zakwalifikowanych do głównych, w zasadzie pokrywał się na naszym terenie z istniejącymi drogami, ale były wyjątki. Trakt Petersburski poprowadzono z Warszawy do Zegrza nie przez Nieporęt, a przez Jabłonnę. Na Trakcie Białostockim z kolei „wyprostowano” odcinek od Łachy do Wyszkowa. Wcześniej droga do Wyszkowa prowadziła tuż nad Bugiem przez Nową Wieś, Popowo, Jackowo i Somiankę. Warto dodać, że powstanie nowych traktów przyczyniło się do budowy stałych mostów drewnianych w Zegrzu (1820) i Wierzbicy (1833).
Na carskich traktach, obsadzonych z obu stron drzewami, panował duży ruch. Dla wygody podróżnych powstawały karczmy, a dla obsługi pojazdów i koni, kuźnie oraz stajnie. Z kolei za stan techniczny szos odpowiadali na swoich odcinkach dróżnicy, będący funkcjonariuszami państwowymi. Nadzorowali oni między innymi pracę ekip kamieniarzy naprawiających jezdnię i dbali o odśnieżanie.
Trakty Petersburski i Białostocki poprowadzono przez Serock, co wpłynęło na zmianę przebiegu ruchu tranzytowego przez miasto. Wcześniej ruch ten odbywał się bocznymi ulicami i przechodził przez rynek, a teraz trasa biegła prosto – z południa na północ (dzisiejsze ulice Warszawska i Pułtuska). Przy nowej drodze powstał zajazd pocztowy (1824–1828) i wiele innych budynków.
Przebieg Traktu Petersburskiego uległ niewielkim zmianom pod koniec XIX w. w związku z budową rosyjskiej twierdzy w Zegrzu. Jeden z fortów (Umocnienie Duże) zaplanowano dokładnie na środku przebiegu drogi i jej trasę należało skorygować. Dzisiejsze łuki w Zegrzu są pamiątką po tamtych zmianach, choć współczesne zakręty są dużo łagodniejsze i położne w nieco innym miejscu.
W latach 2003-2004 wybudowano drugą nitkę drogi od ronda w Zegrzu Płd. do skrzyżowania w Borowej Górze. Kolejnym etapem było wydłużenie drogi dwupasmowej do Jadwisina (2008) oraz powstanie obwodnicy Serocka (2011). Wtedy to drogi krajowe „odsunęły” się od miasta, które wreszcie mogło odpocząć od uciążliwego ruchu tranzytowego oraz weekendowych korków.
Jezdnia carskich traktów głównych miała ok. 12 m szerokości ale tzw. pas drogowy był większy – ok. 16 m. Nawierzchnia o grubości 30 cm była solidna, bo składała się z dwóch warstw tłucznia przykrytego żwirem. Pobocza też były żwirowane. Chociaż drogi były na bieżąco naprawiane, to poważnego remontu doczekały się dopiero w latach 30. XX w. Największe zmiany nastąpiły wówczas na dawnym Trakcie Petersburskim, gdyż na odcinku od Jabłonny aż do Serocka położono betonową kostkę – polski wynalazek - tzw. trylinkę. Nawierzchnie asfaltowe pojawiły się dopiero po II wojnie światowej.
CIEKAWOSTKA
Relikty średniowiecznej drogi
Przed wybudowaniem Traktu Petersburskiego droga z Warszawy przez Nieporęt skręcała za przeprawą promową na Narwi w prawo i łagodnym wjazdem (tzw. „grobelką”) dochodziła do Zegrza. Stamtąd kierowała się do Jadwisina. Jej ślady w tej miejscowości to ulica Dworkowa i Parkowa. Dalej droga wiodła prosto przez las (dzisiejszy park przy pałacu Radziwiłłów) i do samego Serocka prowadziła obecną ulicą Wyzwolenia.
